EnglishAltijd in het centrum van het wereldtoneel, desondanks de loop der dingen net niet mede bepaald. Verslapen, verdwaald, tactisch verstoppertje gespeeld, ja soms zelfs door goed geluk en stom toeval. Gedrost, of hoe een familie zich uit de voetnoten van de geschiedenis heeft weten te maken. Sinds 2014 verschijnt ieder kwartaal een minuut of kwartierstaat, parenteel of tafereel uit de stamboom van een familie in de schaduw van het grote gebeuren.
‘Geschut en belegeringswerktuigen werden in stelling gebracht, zonder dat iemand wist of ook maar een idee had wat hij wilde gaan doen. Plotseling gaf hij bevel schelpen te verzamelen, die hij “krijgsbuit van de Oceaan, verschuldigd aan Capitool en Palatijn” noemde, en daarmee hun helmen en zakken te vullen.’ (Suetonius, Caligula 46. Vertaling D. den Hengst)
We bladeren verder in de stamboom der Iulii-Claudii. De beste keizer die Rome nooit gehad heeft, is niet meer. Te vroeg en te jong gestorven. Zijn nog jongere zoon, ons ‘Soldatenlaarsje’, is nu aan de beurt. Dat wordt wat. Hoe goed je ook snoeit, bijknipt en stekt, altijd hangt er wel een rotte appel tussen. Caius, Caligula. In het voetspoor treden van papa, opa en oom blijkt nog niet zo eenvoudig, zelfs niet met deze genen. Er moet eer behaald, er moet veroverd.
Er is natuurlijk wel een vijand nodig. De Germanen van over de Rijn houden zich tegenwoordig aardig gedeisd. Dan maar een paar Germaanse gevangenen het bos in sturen. Letterlijk. Verstoppertje spelen. De keizer laat tot honderd tellen en snelt er vervolgens met wat vrienden en ons, zijn ruiterij van de keizerlijke garde, achteraan. De keizer triomfeert. Uiteraard. Het is nog niet gedaan en we trekken in het kielzog van de keizer verder stroomafwaarts langs de Rijn en de forten: Oppidum Batavorum (Nijmegen), Fectio (Vechten), Laurium (Woerden), Flevum (Velsen), Praetorium Agrippinae (Valkenburg ZH, genoemd naar mama). Kijken hoe jouw soldaten nieuwe forten bouwen en eerdere forten renoveren is dorstig werk. De keizer had dan ook wijn uit eigen gaard mee. De stempels op de wijnvaten waren duidelijk genoeg C CAE.AVG.GER: Caius Caesar Augustus Germanicus, Afblijven dus. Wij nemen wel een biertje.
We zijn er nog niet, we mogen namelijk een dagje naar het strand, Lugdunum (de Brittenburg, Katwijk aan Zee). Altijd leuk. Hier verklaart ons aller keizer de oorlog aan de Noordelijke Oceaan waarna de zee vanaf de kust wordt belegerd. We varen een stuk de zee op (het is werkelijk heerlijk zeilweer) en keren als overwinnaars terug aan land. Daar waar Alexander de Grote ooit de Zee van India bedwong, temt keizer Caius nu de Noordelijke Oceaan. De Romeinse soldaten kunnen aan het werk: schelpen verzamelen op het strand. Oorlogsbuit. Heerlijk, je had ze moeten zien kijken met hun emmertjes en schepjes. De zandkastelen ontbraken er nog aan. Je moet de kracht van symboliek niet onderschatten, maar het bleef een potsierlijke vertoning. Wat hebben we erom gelachen met onze Cananefaatse familieleden. Vooral de vader van de latere held Brinno kon uitermate geestig uit de hoek komen, zijn imitaties zijn legendarisch. Als aandenken van de ‘grote overwinning’ bouwden de Romeinen ook nog een hoge vuurtoren in zijn achtertuin.
Uiteindelijk blijkt alles gewoon een grootschalige militaire oefening, een symbolische overwinning voorafgaand aan een geplande invasie van Britannia die vanuit Gesoriacum (Boulogne) moet gaan plaatsvinden. Echter niet met Caligula. Het soldatenlaarsje wordt vermoord en zijn oom –jongste zoon van opa Drusus, broertje van papa Germanicus, neef van ome Tiberius – wordt de nieuwe keizer. Claudius Caesar Augustus Germanicus. De appel valt niet ver van de stamboom. Dankbaar maakt hij gebruik van de logistieke planning en voorbereidingen onder zijn voorganger Caius. Tot die tijd knijpen wij er echter even tussenuit, voorlopig genoeg strijd geleverd. Gedrost.