Robert Louis Stevenson – Geschenk aan de wereld

[:nl]

‘Here he lies where he longed to be / Home is the sailor, home from the sea / And the hunter home from the hill’ vormen de laatste regels van een epitaaf en markeren het graf van een bijzonder mens. Robert Louis Stevenson heeft zijn eigen grafdicht geschreven en zijn laatste rustplaats bepaald, bovenop Mount Vaea, met uitzicht op Vailima, zijn voormalige huis en landgoed op Samoa, daar waar hij zo graag was. Hij is slechts 44 jaar oud geworden.

Robert Louis Stevenson is de auteur van klassiekers als Treasure Island, Kidnapped en Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde. Maar hij was nog zoveel meer: dichter, toneelschrijver, historicus, antropoloog, reiziger en een buitengewoon modern schrijver.

Geboren op 13 november 1850 in Edinburgh, wordt het leven van Robert Lewis Balfour Stevenson vanaf zijn vroegste jeugd al gekenmerkt door een zwakke gezondheid en tuberculose. Toen hij achttien maanden oud was werd het kindermeisje Alison Cunningham aan het huishouden toegevoegd. Met liefde en dankbaarheid keek hij later terug op het onvermoeibare medeleven waarmee ‘Cummy’ zich altijd om hem bekommerd had. “Ze was geduldiger dan ik van een engel mag verwachten”. Het was ook een jeugd vol verhalen waar hij, ondanks de lange periodes van ziekten en slapeloze nachten, graag op terugkeek.

Reiskoorts

Robert Louis Stevenson, RLS, zoals hij zich door familie en vrienden liet noemen, was een veelreiziger en zelfbenoemde ‘amateur emigrant’. Hij bevoer de wereldzeeën uit zwerfzucht, op zoek naar nieuwe plaatsen, ideeën en avonturen, maar zeker ook vanwege zijn gezondheid. Zoekend naar een bij zijn ziekelijk lichaam passend klimaat. Hij maakte meermaals de oversteek naar het Europese continent en bezocht onder meer België, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Italië.

Geregeld keerde hij terug naar kunstenaarskolonie Grez-sur-Loing nabij Fontainebleau, zo’n 50km ten zuiden van Parijs. Hier ontmoette hij in 1876 de Amerikaanse onafhankelijke en ‘Nieuwe Vrouw’ Fanny Van de Grift Osbourne en haar kinderen Belle en Lloyd. Toen zij terugkeerde naar Amerika besloot RLS in 1879 zijn toekomstige vrouw ‘over de vlaktes’ achterna te reizen. In 1880, nadat Fanny van haar echtgenoot Samuel Osbourne was gescheiden, trouwde Stevenson met haar. Na een huwelijksreis van twee maanden vertrekken RLS, Fanny en haar zoon Lloyd vanuit Amerika naar Groot Brittannië.

Nadat Fanny en Lloyd hem zijn voorgegaan, vertrekt RLS in 1888 opnieuw naar Amerika en verlaat zijn vaderland voor de laatste keer. Zijn gezondheid gaat steeds verder achteruit en iemand suggereert dat hij misschien baat zou hebben bij het klimaat van de Stille Oceaan. Na drie jaar reizen – van Hawaii tot Samoa – vestigt Stevenson zich in 1890 met zijn gezin in Vailima, ‘Vijf Stromen’, op Upolu, een van de eilanden van Samoa.

RLS beschrijft de Samoanen als “Gods beste, zijn meest bekoorlijke werk”. Hij kocht een stuk grond van 127ha, inclusief de 1300m hoge Mount Vaea, niet ver van Apia. Hij liet er een plantage aanleggen die vooral door Fanny werd gedreven. Het eiland had ook een redelijk betrouwbare postservice, niet onbelangrijk voor Stevenson, die romans in feuilletonvorm publiceerde. Telkens werd hij als een magneet teruggetrokken naar Schotland. Gebeurde dit eerder fysiek, nu ‘thuis’ in Vailima, was Schotland nooit ver weg, continu in zijn gedachten.

Tusitala

Als Tusitala stond hij bekend bij de inwoners van Samoa. En ‘Verhalenverteller’ was hij! Zelf zei hij hierover: “fictie is voor volwassenen wat spelen is voor kinderen; het is hier dat hij de atmosfeer en teneur van het leven verandert”. Maar hij was niet alleen maar een verteller van verhalen: toneelstukken, gedichten, essays, reisverhalen, fabels, avonturenromans, liefdesverhalen, korte verhalen, kortom, bijna alle genres komen bij RLS voorbij. Vergeet ook vooral zijn brieven niet, ware juwelen in de schatkist van zijn nalatenschap.

De scheidslijn tussen ‘kinderboeken’ en die voor ‘volwassenen’ is bij Stevenson dun, als zo’n lijn überhaupt getrokken kan worden (of getrokken zou moeten worden). Er zijn vele volwassenen die genieten van boeken, zogenaamd geschreven voor kinderen. Als er ergens geen grenzen zijn, dan wel in verhalen en je verbeelding. Gelukkig maar!

Treasure Island (Schateiland) uit 1883, is ontstaan in het natte en koude Braemar in 1881 nadat Stevenson met Fanny en Lloyd vanuit Amerika naar Schotland waren gekomen. RLS tekende een kaart van een denkbeeldig eiland om zijn stiefzoon te vermaken en creëerde zo een tropisch eiland waar een schat verborgen lag op een plek gemarkeerd met een ‘X’. Stevenson zegt hierover:

“terwijl ik me over de kaart van Schateiland boog, verschenen de toekomstige karakters van het boek uit denkbeeldige bossen”… “Ik dacht, als dit de kinderen niet lokt, dan zijn ze bedorven sinds mijn tijd”. Niets bedorven, het verhaal is nog net zo vers als toen het werd bedacht en verteld aan Lloyd.

Het bekendste karakter uit het boek, Long John Silver, is geschapen uit een combinatie van een lokale zakenman en een van Stevenson’s oudste en beste vrienden, William Ernest Henley, een boom van een man die zijn been had verloren aan tuberculose. Het moderne beeld van een piraat uit de zeventiende eeuw is op een zelfde wijze bijna letterlijk afkomstig uit Schateiland. Zo kan ik niet naar ‘Pirates of the Caribean’ films kijken zonder aan Long John Silver en zijn schepper te denken. (Het zelfde geldt voor de Admiral Benbow, die mij in gedachten altijd terugbrengt naar een pub in Chapel Street, Penzance, en doet denken aan lekker eten en drinken, niet toevallig ook favoriete onderwerpen van RLS).

Verschillende romans spelen zich af in een historisch Schotland. Kidnapped (Ontvoerd) uit 1886, Catriona (De avonturen van David Balfour) uit 1893, The Master of Ballantrae (De Heer van Ballantrae) uit 1889 en de onvoltooide Weir of Hermiston (niet vertaald), postuum uitgegeven in 1896.

De Strange case of Dr Jekyll and Mr Hyde (De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jekyll en mr. Hyde) uit 1886 was direct een groot succes en had, heeft nog steeds, een grote impact. Vele uitvoeringen en verfilmingen zijn gemaakt over het beklemmende verhaal over misdaad, schuldige geheimen en de dualiteit van goed en kwaad in ieder mens. “Bedacht, geschreven, herschreven, herschreven en gedrukt” in tien weken tijd gedurende de herfst van 1885.

De reisverhalen vormen een verhaal apart en geven een mooi beeld van RLS als antropoloog. Een drieluik reismemoires beschrijft de reis van Schotland naar Californië in 1879-1880. The Amateur Emigrant vormt het eerste deel van de reis tot New York. In Across the Plains gaat het per trein verder naar San Francisco. The Silverado Squatters tenslotte, behandelt de twee maanden durende huwelijksreis van Robert, Fanny en zijn stiefzoon Lloyd.

De immigrantentrein naar San Francisco heeft drie verschillende compartimenten, een voor vrouwen en kinderen, een voor mannen en een voor Chinezen. Stevenson merkt op dat terwijl de Europeanen neerkijken op de Chinezen omdat zij vies zouden zijn, “zij, in hun pogingen tot reinheid de rest van ons te schande maken” en dat de Chinese wagon “nadrukkelijk de meest frisse van de drie” en “minst aanstootgevende” was.

RLS vertelt ook over een groep mijnwerkers uit Cornwall, op zoek naar werk en een beter leven: ”ik kan helemaal niets van ze maken. Een onderscheid in rassen, ouder en oorspronkelijker dan die van Babel, houdt deze hechte esoterische familie gescheiden van de naburige Engelsen. Zelfs een indiaan kan in mijn ogen niet vreemder zijn. Dit is een van de lessen van reizen – dat sommige van de vreemdste rassen zich thuis naast de deur bevinden”.

De dood

Robert Louis Stevenson stierf, ondanks een leven gedomineerd door gezondheidsproblemen, onverwacht op een leeftijd van slechts 44 jaar. Waarschijnlijk als gevolg van een hersenbloeding, op 3 december 1894, tussen zeven en acht uur ‘s avonds. De bevolking wist dat Tusitala bovenop Mount Vaea begraven wilde worden en nog dezelfde avond werd begonnen met het kappen van een pad de berg op, zodat RLS de volgende dag begraven kon worden op een plek die uitkeek over de zee en zijn ‘thuis’. Zijn graf wordt gemarkeerd met het grafdicht dat hij voor zichzelf schreef:

“Under the wide and starry sky
Dig the grave and let me lie:
Glad did I live and gladly die,
And I laid me down with a will.
This be the verse you ‘grave for me:
Here he lies where he long’d to be;
Home is the sailor; home from the sea,
And the hunter home from the hill.“

Stevenson stierf net vierenhalf jaar nadat hij zich op Samoa gevestigd had. De bewoners zijn hem, net als zijn lezers, niet vergeten. Het dorpje Vailima heeft zich vanaf de eerste dag ontwikkeld rond Stevensons droomhuis en was tijdens het leven van RLS kloppend hart van de kleine expat gemeenschap op Samoa. Het compleet gerenoveerde landhuis werd in 1994 voor het publiek geopend als Robert Louis Stevenson Museum. Dichtbij het museum begint ook een wandelroute en klim naar Mount Vaea en het graf.

Drie Robbie’s

“Ik ben de laatste van Schotlands drie Robbies, Robbie Burns, Robbie Fergusson en Robbie Stevenson – en hoe zwaar het leven hen allen heeft behandeld, arme donders!” Zo citeert Lloyd Osbourne zijn stiefvader in An intimate portrait of R.L.S.

Stevenson was zeer begaan met zijn voorgangers en de drie literaire helden komen samen bij het graf van de eerste, Robert Fergusson (1750-1774), de vergeten dichter van Schotland. Slechts vierentwintig jaar oud is Fergusson geworden en begraven in een anoniem graf in Canongate Kirkyard aan de Royal Mile in Edinburgh. Robert Burns (1759-1796), ook al zo jong gestorven, besloot uit eerbied en dankbetuiging aan zijn inspiratiebron, een herdenkingssteen betalen en een epitaaf van drie versen te schrijven. Het eerste versdeel is aangebracht op de grafsteen die in 1787 is geplaatst:

“No sculptur’d Marble here nor pompous lay
No storied Urn nor animated Bust
This simple stone directs Pale Scotia’s way
To pour her Sorrows o’ver her Poet’s Dust”

Een eeuw later besloot RLS de beschadigde grafsteen te renoveren, maar zijn eigen voortijdige dood voorkwam dat hij zijn afspraak kon nakomen. In 1995 is aan de voet van het graf alsnog een gedenkplaat geplaatst die zijn intentie duidelijk maakt:

“This stone, originally erected by Robert Burns,
has been repaired at the charges of Robert Louis Stevenson
and is by him re-dedicated to the memory of Robert Fergusson
as the gift of one Edinburgh lad to another”

In mei 1894 had Stevenson vanuit Samoa naar Edinburgh geschreven: “ik vraag me af of een inscriptie als deze arrogant overkomt”?

De gulle gever

Het is zeker niet arrogant! Robert Louis Stevenson gaf en geeft zo veel aan zovelen.

Het mooiste verhaal is wellicht de schenking van zijn geboortedag aan een twaalfjarig meisje, Anna Ide, dat de pech heeft op 25 december jarig te zijn en zo haar verjaardag door de neus geboord ziet. Anna was de dochter van Sir Henry Ide, een Amerikaanse gecommitteerde in Samoa met wie RLS goed bevriend was geraakt.

Op 19 juni 1891 maakte Stevenson een fictief rechtsgeldig document op waarbij hij zijn geboortedag overdroeg: “In beschouwing nemende dat Juffrouw A.H. Ide, dochter van H.C. Ide … buiten elke reden op Eerste Kerstdag is geboren, en daarmee buiten iedere gerechtigheid de troost en voordeel van een Fatsoenlijke Verjaardag wordt ontnomen; En in beschouwing nemende dat ik, de genoemde Robert Louis Stevenson, een leeftijd heb bereikt waarop O, we vermelden het nooit, en ik geen verjaardag in welke vorm dan ook meer nodig heb”… “Heb overgedragen en draag hierbij over aan de genoemde A.H. Ide, Alle en Volledige rechten en privileges van de 13de dag in november, voorheen mijn verjaardag, nu, hierbij en voortaan, de verjaardag van de genoemde A.H. Ide, te hebben, te houden, uit te oefenen en van te genieten”… “En ik schrijf de genoemde A.H. Ide voor om aan de genoemde naam van A.H. Ide de naam Louisa toe te voegen – al is het in besloten kring”… “Ter blijke waarvan ik hiertoe mijn handtekening heb gezet en bekrachtigd deze 19^e dag van juni in het jaar van gratie achttien honderd en eenennegentig.”

Lloyd Osbourne is als een van de getuigen opgetreden. De volledige tekst van het document, in een brief aan Henry Ide is hier online na te lezen. Anna heeft dankbaar van de gift gebruik gemaakt en haar verjaardag altijd op 13 november gevierd. Ze heeft later ook de volledige naam Anna Louise Ide aangenomen ter ere van Stevenson. Anna heeft zelf nooit kinderen gehad en heeft ‘de verjaardag’ aan haar nicht Anita Leslie-King nagelaten, “zodat een sterfelijke datum onsterfelijk kan doorgaan”. Anita op haar beurt heeft de verjaardag doorgegeven aan haar kleindochter Heather Finn.

RLS blijft tot op de dag van vandaag een gulle gever. Generatie na generatie krijgt het waardevolle genot van leesplezier door de schrijver geschonken. Zijn grootste gift van allemaal, aan ons allemaal. Zo worden wij de zeiler op weg naar het imaginaire land van de verhalenverteller, de jager op zoek naar schatten, naar avontuur. Mogen weer even kind zijn dankzij de verhalen.

Een prachtige kijk op de man, zijn leven en werk biedt de aan RLS gewijde website. Hier kun je naar hartelust ronddwalen en verdwalen. Het is er allemaal, en meer. Doe je zelf een plezier en ga op avontuur! Wees die jager, de zeiler. Er wachten schatten… Een ontmoeting met Robert Louis Stevenson geeft je een verhaal om mee thuis te komen, een avontuur om te onthouden en te koesteren. Geniet er van.

[:en]

‘Here he lies where he longed to be / Home is the sailor, home from the sea / And the hunter home from the hill’ form the last lines of an epitaph and mark the grave of an extraordinary man. Robert Louis Stevenson wrote his own elegy and determined his final resting-place, on top of Mount Vaea overlooking Vailima, his former home and estate on Samoa. There where he longed to be. He was only 44 years old.

3 December marks the anniversary of Robert Louis Stevenson’s death. Author of classics like Treasure Island, Kidnapped and Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde. But he was so much more than that: poet, playwright, historian, anthropologist, traveller and an exceptionally modern writer.

Born on 8 November 1850 in Edinburgh, the childhood of Robert Lewis Balfour Stevenson was dominated by his ill-health and tuberculosis. When he was eighteen months old his nurse Alison Cunningham joined the household. With love and gratitude he later looked back on the unwearied sympathy ‘Cummy’ had always displayed. “She was more patient than I can suppose of an angel”. It also was a youth full of stories he, in spite of the long periods of illness and sleepless nights, looked back on fondly.

Wanderlust

Robert Louis Stevenson, RLS as he liked to be called by family and friends, was a much travelled and self proclaimed ‘amateur emigrant’. He travelled the seas out of Wanderlust, in search of new places, ideas and adventures, but also, and not least because of his health. Always looking for a climate that suited his sickly body. He crossed the Channel to the European continent many times and visited countries like Belgium, France, Germany, Austria and Italy.

Regularly he returned to the artist colony at Grez-sur-Loing near Fontainebleau, about 50km south of Paris. In 1876 he met here Fanny Van de Grift Osbourne, an independent American and ‘New Woman’, together with her two children, Belle and Lloyd. She returned to America and RLS decided to follow his future wife ‘across the plains’ in 1879. After Fanny had divorced her husband Samuel Osbourne in 1880, Stevenson married her. Following a two-month honeymoon, RLS, together with Fanny and Lloyd, leave America for Great Britain.

After Fanny and Lloyd had preceded him, RLS in 1888 set out to America once more, leaving his fatherland for the last time. Over the years his health had been failing more and more, and someone suggested the Pacific climate may be beneficial to him. After three years of travelling – from Hawaii to Samoa – Stevenson in 1890, finally settles Vailima, ‘Five Waters’, on Upolu, one of the Samoan islands, together with his wife and stepson.

RLS describes the Samoans as “God’s best, his sweetest work”. He bought a stretch of land of 127ha, including the 1300 metre high Mount Vaea, not far from Apia. He established a plantation that was managed largly by Fanny. The island had an adequate postal service, not unimportant to Stevenson, as he published his novels mainly in serial form. All his life he had been drawn back to Scotland, like a magnet. Now, ‘at home’ at last in Samoa, but still Scotland was never far away, always close to his heart.

Tusitala

Tusitala is the name by which Stevenson was known in Samoa. And a storyteller he is! As he said himself: “fiction is to the grown man what play is to the child; it is there that he changes the atmosphere and tenor of his life”. But he was not just a storyteller: plays, poems, essays, travelogue, fantasies and fables, romances and adventure stories, short stories, in short, almost all genres are covered by RLS. And don’t forget his letters, they are true gems in the treasure-chest of his legacy.

The dividing line between ‘children’s books’ and those for ‘grown-ups’ is a thin one with Stevenson, if such a line can, or should, be drawn at all. There are many adults who enjoy reading books that are supposedly written for children. If there is one place without limits, then in stories and your imagination. Thank goodness!

Treasure Island (1883) originated in a cold and wet cottage in Braemar in 1881 after Stevenson returned to Scotland from America, together with Fanny Loyd. RLS drew a map of an imaginary island to amuse his stepson Lloyd, and so created a tropical paradise where treasure was hidden on the spot marked with an ‘X’. Stevenson says about this episode:

“as I poured over my map of Treasure Island in the cottage, the future characters of the book began to appear there visibly among imaginary woods”… “I thought if this doesn’t fetch the kids, then they have gone rotten since my day”. Nothing’s rotten, the story is still as fresh as when it was invented and told to Lloyd.

The novel’s most famous character, Long John Silver, was created from a combination of a local Braemar tradesman and one of Stevenson’s oldest and dearest friends, William Ernest Henley, a bear of a man who had lost his leg to tuberculosis. Our modern image of a 17th century pirate is in the same way almost literally taken from Treasure Island. I for one can’t watch the ‘Pirates of the Caribean’ films without thinking of Long John Silver and his creator. (The same goes for the Admiral Benbow, which always brings me back to a pub in Chapel Street, Penzance, and makes me think of good food and drink, not surpisingly also favourite topics of RLS).

Several novels are situated in a historical Scotland. Kidnapped (1886), Catriona (or David Balfour, 1893), The Master of Ballantrae (1889), and the unfinished Weir of Hermiston, published posthumously in 1896.

The Strange case of Dr Jekyll and Mr Hyde (1886) was an instant succes and had, still has, a great impact. Many versions and films have since been made about the oppressive story about crimes, guilty secrets and the duality of good and evil in every person. “Conceived, written, rewritten, rewritten and printed” in ten weeks’ time during the autumn of 1885.

The travelogue form a separate story altogether and paint a good picture of RLS as anthropologist. The trilogy of travel memoirs describes the journey from Scotland to California in 1879-1880. The Amateur Emigrant forms the first part and covers journey to New York. In Across the Plains the journey continues by train to San Francisco. The Silverado Squatters finally, tells about the travels of Robert, Fanny, and his stepson Lloyd, during the two-month honeymoon.

The immigrant train to San Francisco has three sections, one for women and children, one for men, and one for Chinese. Stevenson notices that while the Europeans look down on the Chinese for being vermin and dirty, that “in their efforts after cleanliness they put the rest of us in shame” and that in fact the Chinese carriage was “notably the freshest of the three” and the “least offensive”.

RLS also speaks about a group of Cornish miners, looking for work and a better life: ”I can make nothing of them at all. A division of races, older than and more original than that of Babel, keeps this close, esoteric family apart from neighbouring Englishmen. Not even a Red Indian seems more foreign in my eyes. This is one of the lessons of travel – that some of the strangest races dwell next door to you at home.”

Death

Even though his live was dominated by ill-health, Robert Louis Stevenson died unexpectantly at the age of 44, probably of a cerebral haemorrhage, on 3 December 1894, between 7-8 pm. The locals knew Tusitala wanted to be buried on top of Mount Vaea, and the same evening they started cutting a way up the mountain, so RLS could be buried the next day on a spot overlooking the sea and his ‘home’. His tomb is marked with the epitaph he wrote for himself:

Under the wide and starry sky

Dig the grave and let me lie:

Glad did I live and gladly die,

And I laid me down with a will.

This be the verse you ‘grave for me:

Here he lies where he long’d to be;

Home is the sailor; home from the sea,

And the hunter home from the hill.

Stevenson died just four and a half years after settling on Samoa. The locals have not forgotten him, neither have his readers. From the first day the village of Vailima developed around Stevenson’s dream house and formed the centre of the small expat community on Samoa during his days. The completely renovated building was opened to the public in 1994 as Robert Louis Stevenson Museum. Close to the museum a climb to the top of Mount Vaea and the gravesite begins.

Three Robbies

“I am the last of Scotland’s three Robbies, Robbie Burns, Robbie Fergusson, and Robbie Stevenson – and how hardly life treated them all, poor devils!” This way, Lloyd Osbourne quotes his stepfather in An intimate portrait of R.L.S.

Stevenson sympathises with his predecessors and the three literary heroes come together at the grave of the first, Robert Fergusson (1750-1774), Scotland’s forgotten poet. Only twenty-four years old when he died and originally buried in an unmarked grave Canongate Kirkyard on Edinburgh’s Royal Mile. Robert Burns (1759-1796) dying at such a young age too, out of acknowledged debt to him, offered to pay for a memorial stone and also composed a three verse epitaph for the poet who was such an inspiration. The first stanza is carved on the headstone put up in 1787:

‘No sculptur’d Marble here nor pompous lay

No storied Urn nor animated Bust

This simple stone directs Pale Scotia’s way

To pour her Sorrows o’ver her Poet’s Dust’

About a century later RLS agreed to renovate the headstone after it had been damaged, but his own premature death prevented him from making good his promise, though there is a plaque at the foot of Fergusson’s grave, added in 1995, recording his intention:

‘This stone, originally erected by Robert Burns,

has been repaired at the charges of Robert Louis Stevenson

and is by him re-dedicated to the memory of Robert Fergusson

as the gift of one Edinburgh lad to another’

In May 1894, Stevenson had written from Samoa to Edinburgh: “I wonder if an inscription like this would look arrogant”?

A handsome gift

Not arrogant at all! Robert Louis Stevenson gave and still gives so much to so many.

The most touching story perhaps is that where he gave away his birthday to a twelve year old girl, Anna Ide, who is unfortunate enough to be born on 25 December, and was that way cheated out of her birthday. Anna was the daughter of Sir Henry Ide, the American land commissioner in Samoa and good friend of Stevenson.

19 June 1891, Stevenson drew up a mock legal document transferring his birthday: “In consideration that Miss A. H. Ide, daughter of H. C. Ide, … was born, out of all reason, upon Christmas Day, and is therefore, out of all justice, denied the consolation and profit of a Proper Birthday; And considering that I, the said Robert Louis Stevenson, have attained an age when O, we never mention it, and that I have now no further use for a birthday of any description” … “Have transferred, and do hereby transfer to the said A. H. Ide, All and Whole of my rights and privileges in the 13th day of November, formerly my birthday, now, hereby, and henceforth, the birthday of the said A. H. Ide, to have, hold, exercise and enjoy” … “And I direct the said A. H. Ide to add to her said name of A. H. Ide the name Louisa – at least in private” … “In witness whereof I have hereto set my hand and seal this 19th day of June in the year of grace eighteen hundred and ninety-one”.

Lloyd Osbourne acted as one of the witnesses. The full text of the document, in a letter to Henry Ide can be found online here. Anna gratefully accepted the gift and always celebrated her birthday on 13 November. She later also adopted the full name Anna Louise Ide in the honour of Stevenson. Anna had no children of her own and left ‘the birthday’ to her niece Anita Leslie-King, “so that a mortal date can be carried on immortally”. Anita in turn passed it on to her granddaughter Heather Finn.

RLS remains to this day a dealer in generosity. Generation after generation is given the valuable pleasure of reading by the author. His biggest gift of all, to us all. So do we become the sailor on our way to the imaginary land of the storyteller, the hunter in search of treasure and adventure. Allowed to be a child for a while thanks to the stories.

An excellent look on the man, his life and work is offered on the website dedicated to RLS. Here you can wander around and lose your way to your heart’s content. It is all there, and more besides. A wealth of information, rewards guaranteed. Do yourself a favour and explore! Be that hunter, the sailor. There is treasure waiting… A meeting with RLS will give you a story to bring home, an adventure to remember and to cherish. Enjoy yourselves.

[:]